ساقی

زان سَبوی گُلریز… در پیاله ام ریز… کاروانی از گُل می آید
سَرمستِ دیدار… اَبر نوبهاران می بارد
بر جانِ هوشیــــار

بالایی تو ساقی والایی تو ساقی
دَریایی تو ساقی صَحرایی تو ساقی
شور این تَرانه؛ در نوای نِیریز؛ باغبانی از گُل می گوید
از فصلِ ماندن… با صدای توو جان می گیرد؛ عاشقاته خواندن

آغــــازی تو ساقی پایانــــی تو ساقی
پِیدایی تو ساقی پِنهانی تو ساقی
با تو رفتن، بی نشان عاشقـــانه… با تو بودن
دِل نهــادن!! دِل سپــردن!! از زبانِ تو شنـــودن

با سرور و شورِ دیرین… زنــده بودن!! زنــده بودن
شاعرانه!! شاعرانه!! از تو گفتن؛ تا سرودن
چشمه سارِ بیدار… یادِ گل به یاد آر… عاشقانه از گُل میخوانم
از شبنم و آه!! من شکوهِ دل ها!! منی دانم بیدار و بی تاب

مَستی تو ساقـــی هوشیاری تو ساقـــی
رازی تو ساقی بیداری تو ساقی
با تو رفتن، بی نشان عاشقـــانه… با تو بودن
دِل نهــادن!! دِل سپــردن!! از زبانِ تو شنـــودن

با سرور و شورِ دیرین… زنــده بودن!! زنــده بودن
شاعرانه!! شاعرانه!! از تو گفتن؛ تا سرودن
شور این تَرانه؛ در نوای نِیریز؛ باغبانی از گُل می گوید
از فصلِ ماندن… با صدای توو جان می گیرد؛ عاشقاته خواندن

بالایـــی تو ساقی… والایـــی تو ساقی
دَریایی تو ساقی! صَحرایی تو ساقی
آغــــازی تو ساقی پایانــــی تو ساقی
پیدایی تو ساقی پنهانی تو ساقی!

مَستی تو ساقـــی هوشیاری تو ساقـــی… رازی تو ساقی بیداری تو ساقی
بالایـــی تو ساقی… والایـــی تو ساقی… دَریایی تو ساقی صَحرایی تو ساقی
آغــــازی تو ساقی… پایانــــی تو ساقی… پِیدایی تو ساقی پِنهانی تو ساقی