باغ مهتاب

دیشب اِی بهتر زِ گُل در عَالم خوابم شِکُفتی
شاخ نیلوفر شدی،،، در چَشم پُر آبم شکُفتــی

اِی گُل وَصل از تو عطر آگین نشد؛ آغوش گرمَم
گَرچه بِشکفتی ولی در عالمِ خوابم شکُفتـــی

بر لَبش، اِی بوسه ی شیرین تَر از جان غُنچه کردی
گُل شدی بر سینه ی هَمرنگ سیمایَم شکُفتی

شام اَبرآلود طَبعم را دَمی، چون روز کردی
آذرخشی بودی و در جان بی تابم شکُفتی

یک رَگم خالی نماند!! از گردش تُند گلابت
اِی گُل مَستی که در جام مِی نابَم شکُفتی

بَستر خویش از حریری نَرم، چون مَهتاب کردم
تا تو چون گُل های شب، در باغ مَهتابم شکُفتی

خوابگاهم شد بِهشتی!! بَسترم شد نو بَهاری
تا تو اِی بهتر زِ گل… در عالَم خوابم شکُفتی