حریر مهتاب

آه… حریرِ مهتاب!! مستی شبان میبینم در نگاهَت
اِی چهره ی هستی… با شـــور و مســتی… سر نهادم به راهَت
آه… نازم بکش باز!! که دارم نیاز!! به گریه ی خاموشت
واااای این را میدانـــم… که عشق ســـوزانم شد، فراموشـــم

اِی عطرِ پریده!!! بوی تو را من؛ در جان نهفته دارم
در عالم خیال… اُمیدی مَحال… بیهوده خُفته دارم،
آه با تو که بودم!! بی تو چه هستم؟! این را کَس نمیداند
وااای دریغ و افســـوس… که عشقِ جـــاودان تا اَبد نمیمانـــد

آه… حریرِ مهتاب!! مستی شبان میبینم در نگاهَت
اِی چهره ی هستی… با شـــور و مســتی… سر نهادم به راهَت
آه… نازم بکش باز!! که دارم نیاز!! به گریه ی خاموشت
واااای این را میدانـــم… که عشق ســـوزانم شد، فراموشـــم

اِی عطرِ پریده!!! بوی تو را من؛ در جان نهفته دارم
در عالم خیال… اُمیدی مَحال… بیهوده خُفته دارم
آه با تو که بودم!! بی تو چه هستم؟! این را کَس نمیداند
وااای دریغ و افســـوس… که عشقِ جـــاودان تا اَبد نمیمانـــد