نسترن

سَرزده زِ خانه ی او شاخه ی گلی!! پُر زِ نستــرَن
بر بالای دیواری از آشیان من!!
با زبان بی زبانی از نِگار من دارد گفتگو
گاه از رویش!! گاه از مویش گوید!! مو به مو!!

آن شاخه گُل مــــرا
چون آورد مُژده هااا!
در این عشـــق سوزان
کار دِل را بینم آسان!!

آه… اِی گل نَستـــرن!!
اااای نازنین یــــــــار مَن
گاه از عشقم با او !!
با زبان گُـــل ها بگو
شــاید گُلی از باغ آرزو!!
سَر بَر کِشد…. و بینم رُخ او

شاخه ی گلی!! پُر زِ نستــرَن
بر بالای دیواری از آشیان من!!
با زبان بی زبانی از نِگار من دارد گفتگو
گاه از رویش!! گاه از مویش گوید!! مو به مو!!

آن شاخه گُل مــــرا
چون آورد مُژده هااا!
در این عشـــق سوزان
کار دِل را بینم آسان!!

آه… اِی گل نَستـــرن!!
اااای نازنین یــــــــار مَن
گاه از عِشقم با او!!
با زَبـــــــان گُـــل ها بــگو