مرد

کوهی ام که شکسته غرورم
ماهی زخمی توی تورم
نقطه ضعفم گلم بود شکستن
مرده هایی که مرده پرستن

زخمی قلبم و نیمه جونم غرق خونه پر و آشیونه ام
زیر پام خالیه رو به روم هیچ من کجا دیگه باید بمونم
حال من بدتر از بدتر از بد ابر تو چشمای آسمونم

هم خون هم درد خیلی خستست تن این مرد
فکر دردات اشکامو توو بارون حل کرد نرو برگرد
تنها تنها بغضاتو رو شونت بردی
من میبندم زخمی که از دنیا خوردی هر روز مردی


بغل کردمت اشکات منو داغون کرد
چشات خون به دل شر شر بارون کرد
ببین دنیای بی عاطفه ی نامرد
چه کاری با دل تنگ دوتامون کرد