قفس بس

کنج یک خونه سرد، که پر تنهائیه
منم و قناری ام، که صداش طلائیه
نمیدونم چی میگه، ناله هاش کجائیه
بندیِ زمین که نیست، قاصد رهائیه
وقتی که تمام دنیا قفسه
فکر آزادی فقط مقدسه
وقتی که تمام دنیا قفسه
فکر آزادی فقط مقدسه
نفس نفس قفس بس
نفس نفس قفس بس
نفس نفس قفس بس
نفس نفس قفس بس
خیلی وقته ناخوشه، خوشیامو میکُشه
پر زردش خونیه، که صداش زندونیه
میگه حیفه بیخودی، قفسِ خودت شدی
چون که من عجالتاً، دورم از عطر وطن
وقتی که تمام دنیا قفسه
فکر آزادی فقط مقدسه
نفس نفس قفس بس
نفس نفس قفس بس
نفس نفس قفس بس
نفس نفس قفس بس
میگه تا رها شدن، مث من پر پر بزن
واسه هر وحشت زده، عادت قفس بده
هر پرنده میتونه، قفسی بسوزونه
وقتی ترکه میخوری، تو از آزادی پُری
نفس نفس قفس بس
نفس نفس قفس بس
نفس نفس قفس بس
نفس نفس قفس بس