خسرو و شیرین اینترو

کنار چشمه ای بودیم در خواب
تو با جامی ربودی ماه از آب
چو نوشیدیم از آن
آخ چو نوشیدیم از آن جام گوارا
تو نیلوفر شدی من اشکِ مهتاب
من اشک مهتاب
اشک مهتاب
اگر یک شب تو برگردی دوباره
به گیسویت می افشونوم ستاره
نمیدونی مگر؟
آخ نمیدونی مگر ای نازنینا؟
دلُم هر روز و شب مهر تو دارد
مهر تو دارد
مهر تو دارد