هندسه

هرگوشه ای از شورِ آوازِ من پیدا می شود قصیده ی تو
نورِ باورِ پروازِ تا به ناکجا تابیده شد به جان زِ دیده ی تو
طلوعِ نگاه شروعِ شراب از مُختصاتِ نامِ توست
ایمانِ من در حلقه ی هندسه ی اندامِ توست

نامت از ازل شکُفته بر لب
نقره می زند رُخِ تو بر شب
کاش این ماجرا به سرنیاید
شاهی بی گُمان به مَسندِ دل
نجوا می کنی امیدِ ساحل
کاش این ماجرا به سر نیاید

بِبار ای ابرِ مِی اندودِ من مستانه ام کن
بِسوز اندیشه را از بیخ و بُن دیوانه ام کن
چو رودی بر روانم شو روان ای دولتِ شعر
بِکَن تن را زِ من من را زِ جان جانانه ام کن