شب قبل بهار

صبحِ روزِ روشنِ برفی
‏‎مونده تو دلت حرفی، که نمی گی به من
‏‎چشمات شبِ قبلِ بهاره
‏‎خبر خوشی داره، که نمی گی به من

‏‎شهر، تورِ سفیده، پیرهنِ عیده توی تنش
‏‎با لباسِ رنگی، یه طرحِ قشنگی رو دامنش
‏‎عشق یه شعرِ ساده س، که روز برفی رو لبته
‏‎توو نگاهِ شادِت، شوقِ یه جشنه که ساکته

تو یه رازِ پنهونی، عشق زمستونی
هدیه ی روزای برف و بارونی

من گرمی دستتم، خنده ی مستتم
سرمست از آرامش قبلِ ویرونی