نگار

هی تو پروانه من همچو شمعم که از رفتنه تو بسوزم
رفته ای بی من اِی بی وفا تو چه آورده ای به روزم
بی خبر رفته‌ای و خبر از دل بیقرارم نداری
آتشم می‌زند این تب عاشقی این غم بیقراری

بیقرارم نگارم تیره شد روزگارم
ابریم همچو باران کجایی تو ای جان که طاقت ندارم
بیقرارم نگارم باز آ تیره شد روزگارم
ابریم همچو باران کجایی تو ای جان که طاقت ندارم

در قفس مانده ام بی نفس مانده ام ای امان از جدایی
همچو لالایی ی خواب شیرین تو را خواهم ای دوست کجایی
همچو ماهی که در برکه ی قلب من عکس رویت نباشد
رفته ای تا دگر شوق دیدار من آرزویت نباشد، آرزویت نباشد

بیقرارم نگارم تیره شد روزگارم
ابریم همچو باران کجایی تو ای جان که طاقت ندارم
بیقرارم نگارم باز آ تیره شد روزگارم
ابریم همچو باران کجایی تو ای جان که طاقت ندارم