افسار

(سینا سرلک)
آسمان را ابر فراگرفت و دنیا سرد شد
من چگونه زیر خاک و سنگ در درون قبر دلخوش باشم؟

گفته بودم بی تو می میرم ولی این بار، نه
گفته بودی عاشقم هستی ولی انگار، نه

هرچه گویی دوستت دارم به جز تکرار نیست
خو نمی گیرم به این تکرار طوطیوار، نه

تا که پا بندت شَوَم از خویش می رانی مرا
دوست دارم همدمت باشم ولی سر بار، نه

قصد رفتن کرده ای تا باز هم گویم بمان
بار دیگر می کنم خواهش ولی اصرار، نه

گه مرا پس می زنی ، گه باز پیشم می کشی
آنچه دستت داده ام نامش دل است افسار، نه

(سینا سرلک)
آسمان را ابر فراگرفت و دنیا سرد شد
من چگونه زیر خاک و سنگ در درون قبر دلخوش باشم؟

می روی اما خودت هم خوب می دانی عزیز
می کنی گاهی فراموشم ولی انکار، نه

سخت می گیری به من با اینهمه از دست تو
می شوم دلگیر شاید نازنین، بیزار نه

گه مرا پس می زنی، گه باز پیشم می کشی
آنچه دستت داده ام نامش دل است افسار، نه

(سینا سرلک)
داد و بیداد ، من تک و تنها ماندم
مگر قیامت فرا رسد تا بارِ دیگر کنار یکدیگر بنشینیم