کوچه های عاشقی

کاشکی تقدیر انسانها فقط در خواب بود
قصه از آغاز سَر میشد، دلت بی تاب بود

بعدِ تو بیزارم از صبح و طلوع آفتاب
کوچه های عاشقی از مهرِ تو مهتاب بود

گفته بودی تا ابد همراه و غمخوار منی
لعنت و نفرین بر این بیراهه که مُرداب بود

قلبم از طرزِ نگاهت باز هم آتش گرفت
کاش در چَشمانِ تو یک چشمه ی پُر آب بود

سخت دلخونم از این بیرحمیِ تلخ و غریب
کاشکی، کاشکی در رسمِ ِ دنیا عشق ورزی باب بود

بعدِ تو بیزارم از صبح و طلوع آفتاب
کوچه های عاشقی از مهرِ تو مهتاب بود

گفته بودی تا ابد همراه و غمخوار منی
لعنت و نفرین بر این بیراهه که مُرداب بود

قلبم از طرز نگاهت باز هم آتش گرفت
کاش در چَشمان تو یک چشمه ی پُر آب بود