آستان جانان

بر آستان جانان سرهای بندگی بین
در جانهای عاشق غوغای زندگی بین

شور اذانم در گلو, مستی جانم در سبو
روحم پراز آواز او, دیدار یارم آرزو

آمد نشان از بی نشان شبهای شیدایی رسید
درهای عالم باز شد پایان تنهایی رسید

در بادهای بی طرف روحم رها جانم وزان
روح از تو می گیرد خبر جان از تو می جوید نشان

مست از تو شد جانم مگر بوی گل آواز تو بود
بی تابی پنهان من از نغمه ی ساز تو بود

دور از تو بارانی مرا تا مرز ویرانی کشید
در لحظه های بی کسی عشقت به فریادم رسید

بر آستان جانان گر سر توان نهادن
گلبانگ سر بلندی بر آسمان توان زد