آتشکده

من سوختم اما درونم،یک لحظه خاموشت نکردم
یک عمر مردم هر دقیقه،از بس فراموشت نکردم
این سوختن های همیشه،از من یه مرد دیگه ای ساخت
از بس نگاهم هر طرف رفت،چیزی منو یاد تو انداخت
عشق تو آتیشه عزیزم،رو زخم من مرحم نمیشه
من هر چی از تو دور میشم،این عشق در من کم نمیشه
من بودمو آتیش هر روز،من بودمو این وسعت درد
هر روز من این سوختن بود،این شعله ها،آتشکدم کرد