رقیه

عزیزم عزیزم مبادا که آتیش رو موهای نازت بشینه
عزیزم مبادا کسی تو خرابه کنارت بشینه
عزیزم مبادا کسی جای زخما رو پاهات ببینه
عزیزم عزیزم
عزیزم نبینم غذا تو نخوردی و عمه برات بیقراره
عزیزم نپرس از غریبه که بابام چرا سر نداره
عزیزم بدون که تو خرابه کسی مهربونی نداره
رقیه عزیزم
عزیزم عزیزم چرا گونه های قشنگت سیاه و کبودن
عزیزم اونا که تو رو میزنن قاتلای عموتن
عزیزم ببخشید اگه توی سختی کنارت نبودم
عزیزم عزیزم
رقیه عزیزم نباید که تشت طلا رو تو آغوش بگیری
عزیزم نبینی تو این سن و سالت شکستی و پیری
عزیزم تو رو بعد بابا میبرن خرابه اسیری
عزیزم رقیه