غروبه کوهستان

غم و غصه توی قلبم لونه کرده
ای خدا دلم پر درده
نمیسازه با موُ دنیا
دیگه بر نمیگردُم به آشیونه
ای خدا کسی چه میدونه
غم و تنهائی دل رو
خدایا مُو بدرگاه توچی بوده گناهُم
که باید یا بسوزُم و یا بسازُم
مو جوونم آشیونم شده ویرون
غروبه توی کوهستون
منم مجنون
که سرگردون هی بِنالم

از این دنیا دلم تنگه
دل یار مو از سنگه
خدایا گله دارم
زتنهائی دلم خونه
غم و دردم فراوونه
خدایا گله دارم

غم و غصه توی قلبم لونه کرده
ای خدا دلم پر درده
نمیسازه با موُ دنیا
دیگه بر نمیگردُم به آشیونه
ای خدا کسی چه میدونه
غم و تنهائی دل رو