جان دار

عشق یه زندونه سرده
تکرار یه درده! انتظارش نامرده…
دورم از آغوشِ خالیت
از آشفته حالیت
از قرارِ خیالیت!
دستامو وا کن؛ باید برگردم

به گوشه ی اتاقم، رویامو بردارم!
دستامو وا کن؛ من باید برگردم رو بالشم سر بزارم!
اشکامو بشمارم…
عشق یه تصویرِ تاره
پایانی نداره
ابریه که میباره
عاشق یه زخم کبوده!

یه دردِ حسوده
بی کسیش بغض آلوده
کسی نیست پشت سرم
میدونم باید برم
اینجا موندن عذابه حال و روزم خرابه
رو دیوار خط می کشم

قراره راحت بشم!
یه غمنامه هست قبلا رفتن نامه ی آخرِ من
دستامو وا کن؛ باید برگردم
به گوشه ی اتاقم، رویامو بردارم!
دستامو وا کن؛ من باید برگردم رو بالشم سر بزارم!
اشکامو بشمارم…