آهنگ شعاری

آرومم کن آرومم کن دارن ترسام میان سراغم آرومم کن
آرومم کن آرومم کن همه کابوسام تو اتاقن آرومم کن

اتاق من یه آینه داره تصویری توش پیداست که پشت گرد وغباره
تصویری که شبیه یه مرده میخواد درد دل کنه سینش پراز درده

این مرد چقدر، این مرد چقدر بی راهه رفته ؟
هی ، هی ، هی ، هی

پر طرحیم پر تحریم پرچیزایی که نداریم خالی بندیم
پاها رو گلهای قالی به چه رویاهای محالی دل میبندیم

به ما مشکوکه نگاها
چیزای بد یاد میگیریم از توی کتابا
کی گفته که خشک شده باغا
بوی علف میاد از توی اتاقا
فاصله ما با کمی رضایت
از صفر تا بینهایت

ای نسل من ای نسل من
با تو چه کردن
نسلی که جا میمونه
خلق و طبعش پریشونه
آهنگای قدیمی رو
چه طوطی وار میخونه
اشکش دم مشکشه
شیش وهشت مرحم زخمشه
این روزا اگر سخته
ولی دور زمونه این چنین مجنون نمی مونه
نمی مونه، نمی مونه، نمی مونه

به ماها مشکوکه نگاها
چیز بد یاد میگیریم از توی کتابا
کی گفته که خشک شده باغا
بوی علف میاد از توی اتاقا
میگن از ماست که بر ماست
پاهامون رو زمین سرها توی ابراست
فاصله ما تا کمی رضایت
از صفر تا بینهایت
ای نسل من ای نسل من با تو چه کردن