تک آهنگ ها

1661775525487.mp3

بی گناه

1661162850624.mp3

شالیزار

1661162644571.mp3

حسرت

1661161938288.mp3

خموشی های ساحل

1661161707260.mp3

باران

1661158086145.mp3

ساقی

1661156055890.mp3

رویای جوانی

1661155930560.mp3

شبهای تهران

1661155795401.mp3

نسترن

1661155705349.mp3

گیلان جان

محمد نوری (زادهٔ ۱ دی ۱۳۰۸ در رشت – درگذشتهٔ ۹ مرداد ۱۳۸۹ در تهران) آموزگار آواز و خواننده ایرانی بود. از برترین و مشهورترین آهنگ‌های وی می‌توان به جان مریم، کهکشان عشق سرزمین محبوب من و ایران ایران اشاره کرد.
محمد نوری فارغ‌التحصیل هنرستان تئاتر، زبان و ادبیات انگلیسی از دانشگاه تهران، و مبانی تئاتر از دانشکدهٔ علوم اجتماعی بود. دهه ۱۳۲۰ (خورشیدی) دوران آغاز نوعی تفکر در شعر و موسیقی آوازی درمیان مردم ایران، به‌ویژه نسل جوان بود که بخشی را می‌توان متأثر از نشر و پخش وسیع‌تر موسیقی علمی و آثار فولکلور کشورهای جهان از طریق رادیو و صفحات گرامافون دانست. محمد نوری در همین سال‌ها (سنین نوجوانی) با خواندن اشعار نوینی که بر روی نغمه‌های روز کشورهای غربی و برخی قطعات کلاسیکِ آوازی سروده شده‌بود، کار خوانندگی را آغاز کرد. ناصر حسینی، افسر موسیقیدان ارتش ایران از مشوقان محمد نوری بوده‌است.
نوری در کنار تحصیل در رشته ادبیات زبان انگلیسی و رشته نمایش، آواز ایرانی را نزد اسماعیل مهرتاش آموخت. پس از آن نزد استادان هنرستان عالی موسیقی، سیروس شهردار و فریدون فرزانه و مصطفی کمال پورتراب رفت و از آن‌ها تئوری موسیقی، سلفژ و نوازندگی پیانو را فراگرفت. آواز کلاسیک را نزد اولین باغچه‌بان و فاخره صبا آموخته و شیوه آوازی خود را با تأثیر از استادانی چون حسین اصلانی و ناصر حسینی پیدا کرد و رفته رفته به شیوه منحصر به فرد خود دست یافت.
محمد نوری پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران و پس از مدتی سکوت، فعالیت هنری خود را با آلبوم در شب سرد زمستانی همراه با فریبرز لاچینی و احمدرضا احمدی در سال ۱۳۶۸ از سر گرفت. این همکاری بعدها با آلبوم «آوازهای سرزمین خورشید» ادامه یافت.
محمد نوری طی پنج دهه بیش از سیصد قطعهٔ آوازی اجرا کرد. او همچنین به نوشتن و ترجمهٔ مقالات و سرودن اشعاری برای ترانه پرداخت. محمد نوری در سال‌های پایانی عمر چند اجرا به نفع بیماران خاص داشت. وی ترانه‌های زیادی با تم میهنی اجرا کرد. یکی از مهم‌ترین و معروف‌ترین ترانه‌های وی، جان مریم نام دارد که آهنگ آن از ساخته‌های خود نوری است.

خشایار اعتمادی (متولد ۱۱ فروردین ۱۳۵۰) خوانندهٔ ایرانی است. وی خوانندهٔ نخستین آلبوم موسیقی پاپ بعد از انقلاب در ایران است.
در ۴ سالگی کار با ملودیکا و در ۵ سالگی کار با آکاردئون را آموخته‌است. اعتمادی در سن ۶ سالگی خوانندگی را شروع کرده و در ۱۳ سالگی شروع به یادگیری و نواختن پیانو کرده‌است. خشایار اعتمادی، فعالیت در عرصه موسیقی را از پانزده سالگی شروع کرد. از سال ۷۴ با از پنهان حافظ وارد دنیای موسیقی شد و با خواندن ترانه «بارون» با شعری از احمد شاملو به شهرت رسید. اعتمادی تاکنون اجراهای زیادی داشته و در سه جشنواره شرکت کرده که از جمله آن‌ها می‌توان به جشنواره پاپ و دو جشنواره بین‌المللی در ایران و جشنواره بین‌المللی موسیقی مسلمانان سارایوو W.O.M.F اشاره کرد. او دانش‌آموخته رشته اقتصاد بازرگانی است.‌
خشایار اعتمادی در فروردین ۱۴۰۱، در مراسم افطاری ابراهیم رئیسی که برای دست‌اندرکاران هنر تدارک دیده شده بود، حاضر شد.

مرجان وحدت (زاده ۱۳۵۵) خواننده و نوازنده اهل ایران است. او خواهر مهسا وحدت است.
مرجان وحدت از کودکی مقدمات موسیقی و ساز پیانو را نزد مینو محبی آغاز کرد. آواز ایرانی سنتی را نزد پری ملکی فراگرفت و نزد مهدی فلاح و سیما بینا ادامه داد. ساز سه‌تار را نزد رامین کاکاوند آموخت و نزد مسعود شعاری دنبال کرد.

وحید تاج (زادهٔ ۱۷ آبان ۱۳۶۲) خواننده موسیقی اصیل و سنتی ایرانی است.
وی در ۱۷ آبان سال ۱۳۶۲ در دزفول متولد شد. فارغ‌التحصیل لیسانس موسیقی و فوق لیسانس آهنگسازی از دانشگاه سوره تهران است. او خوانندگی را از کودکی آغاز کرد و از شاگردان محمدرضا شجریان بوده‌است. وی فرزند «علیرضا تاج» از هنرمندان ردیف‌شناس آواز دزفول است.


حیدر (هیدو) هدایتی در سال ۱۳۶۹ در جنوب ایران به دنیا آمد. سپس در سال 1388 به تهران رفت و در رشته فیلمسازی تحصیل کرد و از حدود سال 1391 در پروژه های سینمایی و تلویزیونی شروع به کار کرد. او در زمینه عکاسی نیز کارهایی انجام داده و چندین نمایشگاه انفرادی و گروهی داشته است. اولین آهنگ انفرادی او به نام "مو سی تو" در سال 1395 منتشر شد. حیدو تجربه ای غنی از موسیقی از طرف خانواده اش داشت، او آواز خواندن را در کنار عمویش آموخت و از حدود 8 سالگی شروع به نواختن کرد. او ژانر موسیقی خود را نوعی ترکیب موسیقی محلی جنوب ایران در ترکیب با انواع موسیقی الکترونیک و محیط توصیف می کند.

آرتوش با نام کامل آرتاشس آودیان (ارمنی: ԱՐՏԱՇԵՍ ԱՎԵՏՅԱՆ، زاده ۲۳ مرداد ۱۳۲۱ در تهران) خوانندهٔ ارمنی‌تبار اهل ایران است.
یکی از والدین او اهل ارمنستان بود و در سال ۱۹۶۳ به همراه خانواده به ارمنستان رفت. آرتوش به همراه همسرش لولا، خوانندهٔ متولد تفلیس گرجستان آثار دوصدایی متعددی را با یکدیگر اجرا کردند.
او در سال ۱۳۴۴ در روابط عمومی کارخانجات تازه تأسیس شده «قو» مشغول به کار شد و دو ترانهٔ تبلیغاتی به نام‌های «افسانه قو» و «نیلوفر دریا» را خواند که با استقبال مخاطبان روبرو شد.
شناخته‌شده‌ترین آهنگ وی به فارسی با عنوان «نفرین» یا «سنگ قبر آرزو» در سال ۱۹۶۴ به اجرا درآمد.


محمد معتمدی (زادهٔ ۲ مهر ۱۳۵۷ در کاشان)، خوانندهٔ اهل ایران است.
محمد معتمدی، فراگیری آواز و همچنین ساز نِی را به صورت خودآموز از سنین نوجوانی آغاز کرد. از سال ۱۳۷۶ شروع به فراگیری شیوه آواز طاهرزاده نزد حمیدرضا نوربخش کرد. او همچنین به‌سبب گرایش و علاقه‌ای که به مکتب آواز اصفهان داشت، همزمان به تمرین و الگوبرداری از آواز استادانی چون تاج اصفهانی و ادیب خوانساری پرداخت و در این مسیر از راهنمایی کسانی چون: حسین عمومی و علی‌اصغر شاه‌زیدی استفاده کرد. او تاکنون با گروه‌های زیادی کار کرده که از جمله آنها می‌توان به گروه خورشید (مجید درخشانی)، همنوازان شیدا (محمدرضا لطفی)، ارکستر ملی ایران (فرهاد فخرالدینی)، هم آوایان (حسین علیزاده) و گروه ادیب (که خودش پایه‌گذار آن است) اشاره کرد. محمد معتمدی دانش‌آموختهٔ دانشگاه صدا و سیما است.
او سال ۲۰۱۳ میلادی از سوی رادیو بین‌المللی فرانسه به‌عنوان خواننده منتخب در رشته موسیقی ملل معرفی شد و جایزه فرانس‌موزیک ۲۰۱۳ را دریافت کرد.
ارکستر موسیقی ملی بعد از سه سال، فعالیت مجدد خود را آغاز کرد؛ این بار، با رهبری «فرهاد فخرالدینی» که از آخرین اجرایش همراه با ارکستر، بیش از ۶ سال می‌گذرد. در آخرین برنامهٔ ارکستر به همراه فخرالدینی، «سیدمحمد معتمدی» به عنوان خواننده حضور داشت و حالا بار دیگر او در این برنامه قطعاتی را اجرا کرد و با همراهی سالار عقیلی خوانندهٔ اولین اجرای ارکستر طی سه شب انجام شد. او هر سه اجرای خود را به ۱۷۵ شهید غواص تقدیم نمود و دلیلش را «ارادت همیشگی‌اش به شهیدان» دانست.
دی ماه۱۴۰۰، محمد معتمدی در مراسم «مقام حماسه» که به مناسبت دومین سالگرد ترور قاسم سلیمانی به دست دولت ایالات متحده آمریکا در تالار وحدت برگزار شد، به دلیل خواندن قطعهٔ آهنگ عشق زیبا توسط مسئولان از جمله محمدباقر قالیباف، غلامعلی حداد عادل، پیمان جبلی، محمد مهدی اسماعیلی و خانوادهٔ قاسم سلیمانی مورد تقدیر قرار گرفت.
وی در مسابقه استعدادیابی «آوای جادویی» به عنوان داور و مربی حضور دارد.
اکسپوی موسیقی «بابل مد» که همه ساله در شهر مارسی فرانسه برگزار می‌شود، عهده‌دار اهدای جایزه سال رادیو فرانسه است. سال ۲۰۱۳ ضمن معرفی چهره برگزیده سال جایزه «فرانس موزیک» را به محمد معتمدی اهدا کردند که این جایزه با انتخاب کارشناسان موسیقی‌شناسی قومی به افراد برگزیدهٔ فعال در زمینه موسیقی ملل اهدا می‌شود.

مهسا وحدت (زادهٔ ۱۳۵۲)، خواننده، و نوازنده موسیقی سنتی ایرانی است. او خواهر مرجان وحدت است و تاکنون کارهای مشترکی با او انجام داده‌است.
مهسا وحدت در سال ۱۳۵۲ در تهران به دنیا آمد. از چهارده سالگی مقدمات موسیقی را با نواختن پیانو (کلاسیک) آغاز کرد. فراگیری آواز ایرانی (سنتی) را نزد پری ملکی آغاز کرد و نزد مهدی فلاح و مدت کوتاهی هم در کنار محسن کرامتی شیوه دیگر آواز سنتی را فرا گرفت. آموزش ساز سه تار را نزد رامین کاکاوند آغاز نمود و نزد مسعود شعاری ادامه داد. در سال ۱۳۷۸ از دانشکده موسیقی دانشگاه هنر با مدرک لیسانس موسیقی دانش‌آموخته شد.
در دانشگاه هنر از راهنمایی استادانی چون شریف لطفی، هوشنگ ظریف، بهنام وادانی، عبدالرضا سجادی، احمد پژمان، هوشنگ کامکار، محمدرضا درویشی، ساسان فاطمی بهره‌مند شد.

سهیل نفیسی (زاده ۱۳۴۶، تهران) خواننده، آهنگساز و نوازندهٔ گیتار اهل ایران است. او که خود به یادگیری موسیقی پرداخته‌است، بیش از ۲۰ سال در هرمزگان (بندرعباس) زندگی کرده و موسیقی‌اش تا حد زیادی تحت‌تاثیر این منطقه است.
علاقه فراوان او به شعر معاصر ایران، سهیل را به سوی ترانه‌سازی بر اساس برخی اشعار به یاد ماندنی ایران معاصر سوق داد. سبک خوانندگی و نواختن گیتار او را می‌توان نوعی نقالی موسیقایی به‌شمار آورد.
سهیل نفیسی در ۵سالگی با ملودیکایی که از پدرش هدیه گرفته بود با موسیقی آشنا شد. بعدها آکاردئون و ارگ کوچک جایگزین ملودیکا می‌شوند.
در ۱۴سالگی صاحب گیتاری می‌شود که سفر او را به دنیای موسیقی میسر می‌کند. ملاقات با نوازندگان و مدرسان گیتار در تهران و کانون گیتار کلاسیک و آشنایی با ابراهیم منصفی شاعر و ترانه‌سرای جنوبی باعث جدی شدن کار او شده‌است. به قول نفیسی در هرمزگان کمتر خانه‌ای است که نواری از منصفی نداشته باشد.
نفیسی ۲۳سال از عمرش را در بندرعباس زندگی کرد. در این ایام، با ابراهیم منصفی، رامی، آشنا شد. این آشنایی، سال‌ها بعد منشأ آلبوم ترانه‌های جنوب وی شد و آن‌طور که خودش می‌گوید آوازهای جنوبی‌اش او را ادامه می‌دهند و پاره‌ای از خودش و گذشته‌اش هستند.
سهیل نفیسی هم‌اکنون در تهران زندگی می‌کند و حرفهٔ اصلی او نجاری است.
در دوران جوانی، سهیل نفیسی دست به ساخت و اجرای موسیقی برای چند فیلم کوتاه و بلند زد. سهیل نخستین‌بار با انتشار آلبوم ری‌را که از شعر نو شاعرانی چون احمد شاملو، نیما، اخوان ثالث و... استفاده کرده بود خود را به عنوان علاقمندان موسیقی معرفی کرد. پس از آن، با برگزاری تعدادی معدود کنسرت و انتشار دو آلبوم دیگر به نام‌های ترانه‌های جنوب و چنگ و سرود، ارتباط خود را با دوست‌داران موسیقی خود حفظ کرد. به گفتهٔ خود او، شعر معاصر، افق‌های دید او را متأثر کرد.
وی، هم‌زمان با کار بر روی آلبوم ری‌را، کار روی چهارمین آلبوم خود که متمرکز بر اشعار حافظ است را آغاز کرد. سبک کار موسیقی سهیل، آن‌گونه که خود می‌گوید، یک ساز و یک نوازنده است، در مقابل کار بزرگ ارکسترال یا یک گروه موسیقی بزرگ.

نیما مسیحا در ۱۳ دی ۱۳۵۳ در تهران متولد شد. علاقه او به موسیقی و خواندن از همان دوران کودکی شکل گرفت. خانواده و پدرش که صدای خوبی هم دارد مشوق اصلی وی بودند، او فارغ‌التحصیل رشته ادبیات در مقطع لیسانس است و در سال ۸۲ با مریم مسیحا ازدواج کرده‌است. نیما مسیحا در برنامهٔ دورهمی مهران مدیری بیان کرد که به علت ازدواج فامیلی مادر و پدر دچار بیماری چشمی مادرزادی فوندوس فلاوی ماکولاتوس است.
نیما مسیحا در سال ۶۹ و در پی یک فراخوان در روزنامه همشهری که تالار وحدت برای تکمیل گروه کر هنرجو می‌پذیرفت، شرکت کرد و به عنوان خواننده تنور شروع به خواندن کرد. او تا سال ۷۰ با گروه کر تالار وحدت بود و در این سال از این گروه جدا شد ولی تا سال ۷۸ تمرینات خود را شخصاً و انفرادی ادامه داد.
مسیحا زیر نظر حسین سرشار آواز و از گرگین موسیسیان تئوری موسیقی را آموخت، وی در پی آشنایی با بابک بیات در سال ۷۷، کار در زمینهٔ موسیقی پاپ را آغاز کرد و با خواندن ترانه پروانگی در فیلم دست‌های آلودهٔ سیروس الوند در سال ۷۸ کار را به‌طور رسمی دنبال کرد و این آهنگ باعث دیده شدن و شهرت وی شد.
مسیحا با آهنگسازان مطرحی چون مجید انتظامی ،شهرداد روحانی، بابک بیات و … کار کرده‌است.
گرایش نیما مسیحا و جنس صدای او به موسیقی کلاسیک برمی‌گردد و موسیقی پاپ را با کلاسیک تلفیق کرده‌است.