غرور

غرورم اگه فرصتی داده بود ، سرم رو میذاشتم روی شونه هات
چی میشد بفهمی که مجنونمو ، منو جا بدی بین دیوونه هات
غرورم اگه فرصتی داده بود ، میموندی کنارم که تنها نشم
اسیر دروغای مردم نشی ، تو آغوش دلتنگی ها جا نشم
یه عمره میخندم که رسوا نشم
نمیدونم این درد یا مرحمه
خیال میکنم هستی اینجا ولی
یه چیزی یجوری یه جایی کمه
یه چیزی یجوری یه جایی کمه

غرورت رو با چی عوض میکنی
غروباتو با کی قدم میزنی
کدوم رنگ رنگین کمون دستته
که رو زندگیم رنگ غم میزنی
یه وقتایی باید شکستش بدی
غروری که عمرت رو کم میکنه
به بغضم یه شب حکم بارون بده
همین بغض سنگی خفم میکنه
همین بغض سنگی خفم میکنه