من حافظم

چشمای تو یعنی دریای سینه ریز
یعنی یه برکه با آرایش غلیظ
چشمای تو یعنی آیینه ی خودم
من بی چشای تو شاعر نمیشدم
حِستو ازم نگیر که از هوای تو بگم
من ترانه خون شدم که از چشای تو بگم
چشمای تو غزل سکوت تو یه مثنوی
من حافظم اگه ترانمو تو بشنوی

حِستو ازم نگیر که از هوای تو بگم
من ترانه خون شدم که از چشای تو بگم
چشمای تو غزل سکوت تو یه مثنوی
من حافظم اگه ترانمو تو بشنوی
وقتی کنارمی از زندگی پرم
از بس کنار تو دور از تصورم
جز تو خیال تو سفر نمیکنم
زیباتر از تورو باور نمیکنم

حِستو ازم نگیر که از هوای تو بگم
من ترانه خون شدم که از چشای تو بگم
چشمای تو غزل سکوت تو یه مثنوی
من حافظم اگه ترانمو تو بشنوی
حستو ازم نگیر که از هوای تو بگم
من ترانه خون شدم که از چشای تو بگم
چشمای تو غزل سکوت تو یه مثنوی
من حافظم اگه ترانمو تو بشنوی