فریاد

دارم سخنی با تو و گفتن نتوانم
‎وین دردِ نهان سوز نهفتن نتوانم

‎تو گرمِ سخن گفتن و از جامِ نگاهت
‎من مست چنانم که شنفتن نتوانم
‎فریاد زبی مهریت ای گل
‎فریاد زبی مهریت ای گل

‎شادم به خیالِ تو چو مهتابِ شبانگاه
‎دور از تو منِ سوخته در دامنِ شبها
‎ای چشمِ سخن گوی، تو بشنو ز نگاهم
‎دارم سخنی
‎دارم سخنی
‎دارم سخنی.
‎فریاد زبی مهریت ای گل
‎فریاد زبی مهریت ای گل