دنیای آشفته

دوباره چشم وا کردم/ به این کابوس بیداری.

دوباره صورتک‌ها و / تفاوت‌های تکراری.

هجوم آدم و آهن / تو این تکرار بی‌پایان.
نمی‌دونن کجا میرن / نمی‌دونن که چی می‌خوان.

دارم سرگیجه می‌گیرم / از این دنیای آشفته.
تو عکسایی که می‌گیرم / جهان برعکس می‌افته.

مسیر آرزوهام‌و / دارم گم می‌کنم کم‌کم.
دارم سرگیجه می‌گیرم / میون این همه آدم.

زبون قصه، خاموشه / «چراغ رابطه، تاریک».
چه شیرین‌ان همه از دور / چقد تلخند از نزدیک.

دلم می‌خواس می‌رفتم / یه جایی دور از آدم‌ها.
دلم می‌خواس می‌رفتم / نمی‌دونم کجا اما.

دارم سرگیجه می‌گیرم / از این دنیای آشفته.
تو عکسایی که می‌گیرم / جهان برعکس می‌افته.

مسیر آرزوهام‌و / دارم گم می‌کنم کم‌کم