دلتنگی

خیره میمونم به این سقف
تا به طلوع خورشید
گوری عمیق شده این تخت
که خواب هامو بلعید
میبَره میکِشه میکُشه
هر دَم منو این دلتنگیِ تو
سقفی نمونده آسمونِ فاصله
بینِ من و تو
یه دریا توو چشمام
این روزا خونه کرده
این میزِ شامِ تک نفره
منو دیوونه کرده
میمیرم غرق میشم
توو سکوتِ نبودنِ تو
سایه ها آینه چیزی نشون نمیدن
جز طرحِ صورتِ تو

خالی از توست ، جهانم
بی جواب موند سلامم

عطرت آروم آروم
از این خونه میپره
عروسکت توو تخت خواب
دیگه لبخند نمیزنه
این درد این بغض
این گریه رو نمیشه پنهون کرد
این قصه تموم شد
دنیامون رو هم نابود کرد

خالی از توست جهانم
بی جواب موند سلامم