جان جهان تصنیف

جان و جهان دوش کجا بوده‌ای
نی غلطم، در دل ما بوده‌ای
آه که من دوش چه سان بوده‌ام
آه که تو دوش کِرا بوده‌ای
رشک برم کاش قَبا بودمی
چونک در آغوش قبا بوده‌ای
زَهره ندارم که بگویم ترا
« بی من بیچاره چرا بوده‌ای؟ »
آینهٔ رنگ تو عکس کسیست
تو ز همه رنگ جدا بوده‌ای
رنگ رُخ خوب تو آخر گواست
در حرم لطف خدا بوده‌ای