بلبل پاییز

من در دل خود جز غم عشق تو ندارم
دیوانه ی عشق توام و چاره ندارم
سالار غزلخانه ی عشاق جهانم
در دام تو افتاده ام و دانه ندارم
چنگی به دل ما بزن ای دف زن عاشق
بگذار نفس تازه کند ناله ی زارم
سنگین شده بار غم هجران تو بر دل
این زخمه تحمل نکند رشته ی تارم
بیچاره دلم خون شد و دلدار نیامد
من بلبل پاییزم و گلخانه ندارم
سر تا قدمم در تب این فاصله ها سوخت
بر باد فنا رفته همه دود و غبارم