کسی از ما جهان آرا نمیشه

کسی از ما جهان آرا نمیشه
حتی یه قهرمان تو نسل من نیست
هوا انقدر آلودس که انگار
نیازی به شیمیایی شدن نیست
ما صبر کردیم واسه فردای بهتر
ولی فردا نمیشه
جهان ما قد خرمشهر هم نیست
کسی اینجا جهان آرا نمیشه
نمیگیره کسی دستای ما رو
داریم با چشم بسته راه میریم
یه عمره که پلاکامونو حتی
نمیدونیم باید از کی بگیریم
زیر پامونو خالی کردن اما
هنوز اینجا پر از میدون مینه
این ویرونه ای که از تو داریم
هنوز زیباترین جای زمینه
فقط یه زخم کهنه باقی مونده
برای نسلی که ترکش نخورده
برای نسل من که قهرمانش
زیر رگباری از خاطره مرده
همه رویای ما رو باد برده
نشستیم روی مرز بی خیالی
برای ما که سنگری نداریم
فقط مونده همین تفنگ خالی
کسی از ما جهان آرا نمیشه
همه روزای ما با غصه سر شد
یه روزی توی تاریخ مینویسن
یه جایی نسل مفقودالاثر شد