لت

خودمو زدم، من خودمو زدم
که اگه نمیزدم باید عالمو میزدم
خودمو زدم، ناموسمو زدم
طفلِ بچه ی نازِ آرممو زدم

من کجام که همه گشنه ها بلدن
سیر نشن خودِ همون گشنه ها میدرن همو
پَ کجام که همه خوشگلا ببَرن
واسه لقمه نشدن سک و صورتو میزنن با تیزی
تو بلد، تو پُر رو باش و غلط
میدن دست یه بچه تا ته کنه توو کله ات از عقب
فرداش فیلمت توو محل
دست به دسته بد کردن توو پتت آبو
خوب بودی خراب شدی
بیرونی ولی از الآن برو کفِ شهر حبس ابد
اه، این بدن ساختِ جنوبِ شهره
میتونی تو هم بنویسی قِصّه ازم بنویس

خودمو زدم، من خودمو زدم
که اگه نمیزدم باید عالمو میزدم
خودمو زدم، ناموسمو زدم
طفلِ بچه ی نازِ آرممو زدم
زدنم، کاش باز میزدنم
کاش میرفت این کارد تا ته تووی بدنم
خودمو زدم، باورمو زدم
کردم توو بغلم من برادرمو زدم

نمیخوام، نمیخوام من مثِ شما باشم
نمیخوام بذارم پامو روی گلو کسی راحت
که بدم لم یه گوشه ای راحت
بشینم جونِ تک تک رفیقامو بگیرم با چی؟
پختِ شیشه و دوا و عمل
که تهش، بگی همش بشه این پولا واسه من
عطش برج غولای بالا شهر
نمیخوام، بکِشم از زیرِ پای داداشم
نمیخوام، میخوام از این زنجیره جدا شم
برم جنوبِ شهر، با غروبِ تلخ
نمیخوام، نمیخوام واسه ناموسم قفس بشم
احساس قبلِ قضاوت
برو بیرون بکش جلو شراره های آتش
ازش بسازم با پول برده نکنه خروج
از عقیده ی قبیله کم بکنیم خاک از
تو میخوای بشی گرگ بگن خوردی لاشخور
همه رو توو جنگل، ولی من عاشق برگم
با دلی نازک، بزرگ اصاً بگو نحیف هیکل
من میخوام رشد نه ادامه ی کانون در انتظار بلوغ 18
نه بالا نه پایین من میخوام فقط رفیقامو بی شک

خودمو زدم، من خودمو زدم
که اگه نمیزدم باید عالمو میزدم
خودمو زدم، ناموسمو زدم
طفلِ بچه ی نازِ آرممو زدم
زدنم، کاش باز میزدنم
کاش میرفت این کارد تا ته تووی بدنم
خودمو زدم، باورمو زدم
کردم توو بغلم من برادرمو زدم