قطاری به سوی دریا

قرار رفته تو بودی قطار رفته تو بودی
ببین که بعد تو باید روی ریل بخوابم
چه چیز سخت تری هست از انتظار کشیدن
و یا عمیق تر از من منی که غرق عذابم
بگیر جان وتنم را و دست و پا زدنم را
جنون عشق تو آباد که بی تو خانه خرابم
دلم گلیست شکسته تمام بار نبودت
قطاری از چمدان بود که تکه تکه خراب است
کجاست صورت ماهت کجای این شب تیره
بدون نور نگاهت به راه عشق بتابم