خداحافظ

میکشم پر به جایی که شاید دیگه برنگردم خونه دریا شد از بس تو تنهایی هام گریه کردم
توی آینه دیدم یه مو حتی روی سرم نیست عشق پروازم اما توانی تو بال و پرم نیست
میرم از دست دردا خداحافظ وقتشه دیگه فردا خداحافظ خداحافظ خداحافظ
زندگی آرزوهام رو تقدیم افسانه ها کرد میره اونی که بارید و شب گریه بی صدا کرد
میکنم حس نگاهای سنگین این آدما رو خنده تلخشون رو نفهمیدن درد ما رو
میرم از دست دردا خداحافظ وقتشه دیگه فردا خداحافظ خداحافظ خداحافظ