آفتاب

ای که چون رخ می‌‌نمایی آفتاب آید برون
آنچنان مستی که از چشمت شراب آید برون

زلفکانت خود حجابی بر نگاهت می‌کشد
وای از آن روزی که زلفت از حجاب آید برون

آنکه می‌گوید دوام عالم از بی بند و باری شد خراب
گیسوانت را رها کن تا خراب آید برون!

آنکه می‌گوید صبوری کن بهشت از آن ماست !!
هر کجا رخ می‌‌نمایی با شتاب آید برون

زاهد از اندوه رسوایی به رخ دارد نقاب
ور نه پیش دیگران خود بی‌ نقاب آید برون

گوئیا در خواب غفلت مانده اند اصحاب کهف
پس تو رخ بنما که این عالم ز خواب آید برون

ای که چون رخ می‌‌نمایی آفتاب آید برون
آنچنان مستی که از چشمت شراب آید برون