تک آهنگ ها

shalizar-mohammad-nouri.mp3

شالیزار

hasrat-mohammad-nouri.mp3

حسرت

khamooshihaye-sahel-mohammad-nouri.mp3

خموشی های ساحل

baran-mohammad-nouri.mp3

باران

saghi-mohammad-nouri.mp3

ساقی

royaye-javani-mohammad-nouri.mp3

رویای جوانی

shabhaye-tehran-mohammad-nouri.mp3

شبهای تهران

nastaran-mohammad-nouri.mp3

نسترن

gilan-jan-mohammad-nouri.mp3

گیلان جان

gol-chehreh-mohammad-nouri.mp3

گلچهره

harire-mahtab-mohammad-nouri.mp3

حریر مهتاب

door-mohammad-nouri.mp3

دور

kooch-mohammad-nouri.mp3

کوچ

setareye-man-mohammad-nouri.mp3

ستاره من

choopan-mohammad-nouri.mp3

چوپان

tavaloodet-mobarak-mohammad-nouri.mp3

تولدت مبارک

shekoftan-mohammad-nouri.mp3

شکفتن

asemane-roshan-mohammad-nouri.mp3

آسمان روشن

aasheghaneh-mohammad-nouri.mp3

عاشقانه

dashte-entezar-mohammad-nouri.mp3

دشت انتظار

تک آهنگ

صد درصد

وایسا تند نرو

دل من دل تو

این چه جهانیست

سرزمین بیکران

وداع

ستاره

یه روز

آلبا 

 لوتوس

تفنگ دسته نقره

ایران بانو

دل بریده

مخاطب خاص

محمد نوری (زادهٔ ۱ دی ۱۳۰۸ در رشت – درگذشتهٔ ۹ مرداد ۱۳۸۹ در تهران) آموزگار آواز و خواننده ایرانی بود. از برترین و مشهورترین آهنگ‌های وی می‌توان به جان مریم، کهکشان عشق سرزمین محبوب من و ایران ایران اشاره کرد.
محمد نوری فارغ‌التحصیل هنرستان تئاتر، زبان و ادبیات انگلیسی از دانشگاه تهران، و مبانی تئاتر از دانشکدهٔ علوم اجتماعی بود. دهه ۱۳۲۰ (خورشیدی) دوران آغاز نوعی تفکر در شعر و موسیقی آوازی درمیان مردم ایران، به‌ویژه نسل جوان بود که بخشی را می‌توان متأثر از نشر و پخش وسیع‌تر موسیقی علمی و آثار فولکلور کشورهای جهان از طریق رادیو و صفحات گرامافون دانست. محمد نوری در همین سال‌ها (سنین نوجوانی) با خواندن اشعار نوینی که بر روی نغمه‌های روز کشورهای غربی و برخی قطعات کلاسیکِ آوازی سروده شده‌بود، کار خوانندگی را آغاز کرد. ناصر حسینی، افسر موسیقیدان ارتش ایران از مشوقان محمد نوری بوده‌است.
نوری در کنار تحصیل در رشته ادبیات زبان انگلیسی و رشته نمایش، آواز ایرانی را نزد اسماعیل مهرتاش آموخت. پس از آن نزد استادان هنرستان عالی موسیقی، سیروس شهردار و فریدون فرزانه و مصطفی کمال پورتراب رفت و از آن‌ها تئوری موسیقی، سلفژ و نوازندگی پیانو را فراگرفت. آواز کلاسیک را نزد اولین باغچه‌بان و فاخره صبا آموخته و شیوه آوازی خود را با تأثیر از استادانی چون حسین اصلانی و ناصر حسینی پیدا کرد و رفته رفته به شیوه منحصر به فرد خود دست یافت.
محمد نوری پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران و پس از مدتی سکوت، فعالیت هنری خود را با آلبوم در شب سرد زمستانی همراه با فریبرز لاچینی و احمدرضا احمدی در سال ۱۳۶۸ از سر گرفت. این همکاری بعدها با آلبوم «آوازهای سرزمین خورشید» ادامه یافت.
محمد نوری طی پنج دهه بیش از سیصد قطعهٔ آوازی اجرا کرد. او همچنین به نوشتن و ترجمهٔ مقالات و سرودن اشعاری برای ترانه پرداخت. محمد نوری در سال‌های پایانی عمر چند اجرا به نفع بیماران خاص داشت. وی ترانه‌های زیادی با تم میهنی اجرا کرد. یکی از مهم‌ترین و معروف‌ترین ترانه‌های وی، جان مریم نام دارد که آهنگ آن از ساخته‌های خود نوری است.

محمد نوری

آهنگ های محبوب

هنرمندان مشابه

آلبوم ها