نا تموم

ای زلال آبی بی انتها، منو تو آینه‌ها نشون بده
تو هراس سرد ثانیه‌ها، به دل خسته‌ی من امون بده
ای که معصومی مثل گل‌های یاس، با خودت منو به قصه‌ها ببر
دستامو بگیر از این دلهره‌ها، منو تا نزدیکی خدا ببر
تو که باشی همه دنیا پره عشقه، پره نوره
دل من می‌خنده نزدیک، از شب من گریه دوره

بیا تا به بودنت تکیه کنم، هنوزم کوه غرور من تویی
من تموم دردمو با تو می‌گم، هنوزم سنگ صبور من تویی
بیا تا این همه شعر ناتموم با نگاهت عاشقت ترانه شه
خونه با بودن تو به شوق تو، پر لحظه‌های عاشقانه شه
تو که باشی همه دنیا پره عشقه، پره نوره
دل من می‌خنده نزدیک، از شب من گریه دوره